Babska poezja…?
Czy poezja kojarzy się z męskim sposobem widzenia świata? Z męską wrażliwością? Nie bardzo. A jednak- jak mówią statystyki- zdecydowana większość twórców poezji to właśnie mężczyźni! Nie zgadzam się, że kobiety piszą tylko o miłości, żę ich twórczość to w większości erotyki. Jako osoba pisząca wiersze muszę przyznać, żę każda kobieta-poetka ma taki etap, że tworzy poezję miłosną, po prostu musi z siebie wyrzucić smutek po młodzieńczej nieszczęśliwej miłości…Kto przetrwa ten etap , zaczyna dojrzewać jako autor wierszy J
Czy poezja kojarzy się z męskim sposobem widzenia świata? Z męską wrażliwością? Nie bardzo. A jednak- jak mówią statystyki- zdecydowana większość twórców poezji to właśnie mężczyźni! Nie zgadzam się, że kobiety piszą tylko o miłości, żę ich twórczość to w większości erotyki. Jako osoba pisząca wiersze muszę przyznać, żę każda kobieta-poetka ma taki etap, że tworzy poezję miłosną, po prostu musi z siebie wyrzucić smutek po młodzieńczej nieszczęśliwej miłości…Kto przetrwa ten etap , zaczyna dojrzewać jako autor wierszy J
Chyba, że się jest Pawlikowską albo Poświatowską,
wtedy od „damskich” , zalotnie lirycznych metafor nie ma ucieczki, a pojawia
się i aforyzm:
Zalotność
jest pachnąca i różowa
A
mądrość żółta i sucha
Wolałabym,
by mnie Mickiewicz chciał całować,
Niż
gdyby mnie chciał słuchać
(…)
Niechaj
śmierć mi nie będzie niewiastą w całunach
Lecz
mężczyzną o bujnych ramionach
A
pęknę w jego ręku jak dzwoniąca struna
-roześmiana
i rozmarzona
Jak widać, nie tylko mężczyźni są
wzrokowcami i uciekają się do malarskich opisów, nawet w ramach filozoficznych
refleksji.
Kolejnym potwierdzeniem jest choćby
wiersz Anny Piwkowskiej: A może
szczęście:
A
może szczęście ma konkretny wymiar?
Jest
żółtą plamą farby przypadkiem rozlana
Odchuchanym
motylem, który nocą przymarzł
do
szyby i na szczęście znalazłam go rano
W dalszej części utworu pojawia się szczęście
jako zjawisko , które ma być widoczne oraz odniesienie do mężczyzny:
Jest
płochliwą jaszczurką nienagannym wzorem
sukni, którą założę dla ciebie wieczorem
Anna Kamieńska napisała świetny wiersz
o doswiadczeniu szczęściu:
Być
to bardzo boli
Więc
pragniemy bólu
Kochać
to boli
Więc
kochamy
Żyć
to najtrudniej
Więc
żyjemy
Umierać
to niemożliwe
Umieramy
Znają
smak szczęścia
Ci,
co płakali ze szczęścia